Droomopa van Dolf Verroen & Charlotte Dematons
Als Thomas bij zijn opa en oma logeert, overlijdt zijn opa.
‘Zo koud is opa niet.
Hij is niet eng, wel vreemd.
Zijn mond lacht een beetje, alsof hij het leuk vond om dood te gaan.
Hij ziet er niet erg dood uit, een beetje alsof hij slaapt.
En toch.
Ik weet opeens wat ik echt zie: hij droomt niet meer.’
De zinnen laten het mooi zien: Dolf Verroen is een meester in écht schrijven. Hij maakt geen knieval voor kinderen. Júíst niet. En daarmee bewijst hij hen een enorme dienst. Want als je zo’n fijne opa hebt als Thomas dan is het afschuwelijk verdrietig als hij overlijdt. Waarom zou je dat verzachten?
‘Het is raar maar ik weet niet meer hoe opa eruitzag.
Ik ben alles vergeten: zijn mond, zijn ogen, zijn handen waarmee hij bijna alles kon maken.
Zelfs zijn stem is weg.
Het is verschrikkelijk.’
Het boek is ontdaan van valse romantiek. De warmte zit in de diepere lagen. Droomopa erkent het verdriet, troost oprecht en heeft een beeldschoon, hoopvol einde.
Het heden wordt afgewisseld met herinneringen die Thomas heeft aan zijn gesprekken met opa. Daarin vertelt opa over zijn wonderlijke dromen. En wat nou zo bijzonder is, is dat die verhalen helemaal niet over hemzelf lijken te gaan. Ze omhullen de pilaren waarop je hoopt dat een kind mag groeien. Opa schenkt Thomas onopgemerkt – want met humor verpakt in kleine verhaaltjes – alles wat hij hem wil meegeven in het leven.
De tekst wordt verbeeld door Charlotte Dematons. Haar tekeningen zijn ontroerend. Krachtig en ingetogen tegelijk. Het is adembenemend. Het heden geeft ze levensecht weer, in sobere tinten, altijd met een hoopvol sprankje rood. Het perspectief wisselt van zij- naar bovenaanzicht. Op een van de tekeningen kijk je van boven naar Thomas die op zijn beurt zijn dode opa aanschouwt, liggend in het grote bed. Het deed me de tranen over mijn wangen lopen.
De herinneringen van Thomas hebben kleur. Die droombeelden laten veel te raden over. Daarin mag je verdwalen.
Wat een magisch duo. In het kinderboekenweekgeschenk Oorlog en Vriendschap lieten ze al zien hoe complementair ze aan elkaar zijn. Met Droomopa openen ze nieuwe werelden. Het voelt alsof zij elkaar precies begrijpen. Alsof Charlotte Dematons vertelt wat Dolf Verroen niet schrijft, en andersom.
Ik hoop dat deze twee artiesten samen nog veel dromen van boeken zullen maken.
Je kunt Droomopa voorlezen vanaf een jaar of zes en zelf laten lezen vanaf een jaar of acht.
WINNAARS
Lieve
Carolien Plaisier
Silvana de Bruine
desiree.spotgirl
Jullie zijn de gelukkige winnaars van dit prachtige boek. Sturen jullie je adres naar eline@boekwijzer.com? Dan komt het boek zo snel mogelijk jullie kant op!
BEN JIJ AL LID VAN BOEKWIJZER?
Hier ontdek je wat het Boekwijzer Lidmaatschap inhoudt en kun je je meteen inschrijven!
mooi boek!