Tip: Niemands meisje (young adult) van Lydia Rood

NIEMANDS MEISJE van LYDIA ROOD

niemands meisje


Symbolisch
Op het omslag van Niemands meisje (young adult) zit een meisje op een grasveld, onder een nachtblauwe sterrenhemel. Helemaal alleen, starend naar de ruimte. Het plaatje roept gevoelens op die je kunnen overvallen wanneer je stilstaat bij de krankzinnige, ondoorgrondelijke oneindigheid van het universum. Hoe voel je je op die momenten? Nietig, dolend, verloren?
De symboliek van het beeld in combinatie met de schitterende titel is groot. Liesbeth, de hoofdpersoon van dit belangrijke boek, heeft dagelijks met dit soort gevoelens te maken. Lees maar eens mee met een klein stukje uit het boek waarin Liesbeth met haar psycholoog praat:
‘Mag ik je wat vragen?
Natuurlijk.
Denk je dat… ik straf mezelf ook.
Waarvoor?
Nou, voor het feit dat ik er ben. Dat ik niet ben zoals anderen vinden dat ik moet zijn. Dat ik het niet kan, ook al probeer ik het.

Intens en intiem
Ik zou wel kunnen blijven citeren om te laten zien hoe meesterlijk Lydia Rood je laat meevoelen met dit kwetsbare meisje. Het is intens – in sommige passages is de intimiteit haast overweldigend. De vorm waarin de schrijfster het boek heeft gegoten, draagt daar zeker aan bij. Een groot deel bestaat uit transcripties van gesprekken tussen Liesbeth en haar psycholoog, of van gesprekken in haar lotgenotengroep. Gesprekken die gewoonlijk niet voor niets onder het predicaat beroepsgeheim vallen. Of we lezen we mee met notities van Liesbeth die zo mogelijk nog meer privé zijn: ‘Ik ga dus echt niet alles vertellen. Voor de zekerheid schrijf ik dit maar op, dan flap ik het er niet uit.’ Het geheel voelt alsof je naast haar in de kamer zit, of op sommige momenten zelfs in haar hoofd…

Survival
Survival-RoodIn 2015 verscheen al eens een boek over Liesbeth: Survival (10/12+). Over dat boek schreef ik destijds: ‘Liesbeth moet van haar moeder naar een survivalkamp en daar heeft ze he-le-maal geen zin in. Al die vreemde kinderen… Hoewel het survivallen onverwacht leuk blijkt en Liesbeth er ook nog eens goed in is, lukt het haar niet om zich aan te passen aan de groep. Ze voelt ze zich eenzaam en onzeker. Langzaamaan ontdekt ze dat er met iedereen wel iets raars aan de hand is. Een levensecht, ontroerend boek met een mooie les: overleven doe je niet alleen.’ Survival was al erg goed, met Niemands meisje overtreft Lydia Rood zichzelf.

Het is veel, heel veel
Het verhaal speelt vijf jaar na Survival. Liesbeth praat met een psycholoog omdat het (nog steeds) niet goed met haar gaat. Na een heftige gebeurtenis (het blijft in het boek spannend lang onduidelijk wat er precies is voorgevallen) wordt ze opgenomen. Liesbeth komt uit een lastig gezin, haar broertje en zusje zijn autistisch, haar moeder ziet haar niet staan, ze heeft moeite met de vernederende straffen die haar vader haar vroeger gaf, haar ouders zijn uit elkaar, ze voelt zich mislukt, haar beste vriendin heeft een relatie met haar beste vriend, ze heeft gedoe met een jongen, ze doet zichzelf pijn. Het is veel, heel veel. En toch, zo gecompliceerd en groot als haar problemen klinken en zijn, zo ongecompliceerd is de sleutel naar een weg uit de misère.

Een luisterend oor
Het enige wat dit meisje echt nodig heeft, is een luisterend oor. Iemand die aan haar vraagt hoe het gekomen is dat ze zich zo gedraagt als ze doet. Waarom ze de ‘ijzeren kabouter’ die in haar zit zo hard nodig heeft. ‘Ik weet niet wie of wat hij is, ik ken alleen zijn harde stem. Hij zit ergens vanbinnen en weigert zich te laten kisten. Als ik weer eens van alle kanten te horen krijg dat het nooit wat kan worden met mij, dan zegt hij: ‘O nee? Wacht maar eens af!’ Koppig als de hel, die ijzeren kabouter.’

Wens
Hoewel het de vraag is of Liesbeth zelf aan het einde van het boek al daadwerkelijk gelooft dat ze het niet alleen hoeft te doen, ligt voor mij de grote kracht van het boek bij die sleutel: het is belangrijk om te luisteren, echt te luisteren naar anderen. Ook als ze rouw lijken, of stoer, of onaantastbaar. Het is een boodschap die blijft sudderen, die me niet meer los laat.
Op het omslag is ook een vallende ster te zien. Mijn wens is dat heel veel kinderen (en volwassenen) dit boek gaan lezen. Niemand meisje verdient een groot publiek.
 niemands meisje

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *