Niemands meisje

Ik zou wel kunnen blijven citeren om te laten zien hoe meesterlijk Lydia Rood je laat meevoelen met Liesbeth, die we eerder leerden kennen in Survival. Een groot deel van het boek bestaat uit transcripties van gesprekken tussen dit kwetsbare meisje en haar psycholoog, of van gesprekken in haar lotgenotengroep. Of we lezen we mee met haar notities die zo mogelijk nog meer privé zijn: ‘Voor de zekerheid schrijf ik dit maar op, dan flap ik het er niet uit.’ Het geheel voelt alsof je naast haar in de kamer zit, of op sommige momenten zelfs in haar hoofd…