Het kleine heelal

Een bos, een bospad in de nacht, een hut en een bordje ‘verboden toegang voor onbevoegden’… Het omslag van dit nieuwe meesterwerk van Annejan Mieras belooft al veel goeds. ‘Op school zeg ik dingen die ik alleen maar wil denken, hier thuis denk ik alleen maar dingen die ik wil zeggen. En dan niet zeg.’ Raaf, wordt een week geschorst van school. Van de juf moet ze in een schrift opschrijven wat er beter kan. Maar wat kan er eigenlijk níét beter in haar leven op dit moment?
Vanwege een zogenaamde lekkage zijn Raaf en haar moeder halsoverkop naar een camping verkast. Haar vader is vertraagd omdat hij problemen heeft met zijn sleepwagen. Raaf gelooft het maar half. ‘Maar zolang je niks weet, is alles nog mogelijk.’ Wil ze de waarheid wel weten als die kan betekenen dat thuis niet meer met zijn drieën kan zijn?
Op de camping ontmoet Raaf Nicolaas, een jongen die een eigen verdriet met zich meedraagt. In hun gedeelde kwetsbaarheid en hun gesprekken in en rondom de spannende boomhut in Het Kosmosbos schuilt schitterende symboliek. Het kleine heelal is een meeslepend avontuur. Het laat wonderschoon zien dat iedereen een eigen geschiedenis en geheimen met zich meedraagt, dat de loop van een leven ook zo afhankelijk is van omstandigheden en de mate waarin je toegang hebt tot geluk. En ook dat het best heel moeilijk is om het roer recht te houden als de stromingen sterk zijn.
Schitterend, wat mij betreft het beste werk van Mieras tot nu toe. Zo’n boek dat zich bij verschijnen al een klassieker mag noemen.