Er is een fantastische nieuwe serie verschenen voor beginnende lezers: ‘BAM! Ik lees’ slingert zes rijk geïllustreerde non-fictie boeken de wereld in. Wil je lezen over haaien, voetballen, paarden, honden, gamen, of panda’s? Kies maar, er is voor iedereen wat te vinden.
De informatieve teksten zijn speels, grappig en vrolijk. De taal is rijk en uitdagend. De ene keer zo dat kinderen verrast zijn dat ze opeens gewoonweg een heel lang woord kunnen lezen. Zoals het woord tijgerhaai. Je ziet in de tekening een tijger + een haai = een tijgerhaai, wat daaronder als tij-ger-haai wordt geschreven. De andere keer doordat de tekst leest als een gesprekje: ‘Bijna goed. Alleen is het geen pinguïn. Het is een pan…’ ‘…da! Een panda! (Wist ik heus wel.)’ Of omdat jonge lezers Engelse woorden – als fortnite en just dance – kunnen lezen omdat erbij wordt geschreven: ‘zeg je als: foort-nait / djust dens’. De tekeningen versterken de teksten zeer en zijn vaak erg grappig. Zoals het plaatje bij het hoofdstuk ‘Stout’ in ‘De kont van een hond’ waarop je de twee honden ziet die schuldbewust wegkijken van een kapot gebeten stoel. 

De zee heeft niemand nodig
voor het zingen van haar lied.
Ze ebt en vloedt en
is zichzelf genoeg.
Ik houd van de toon, taal en sfeer van de poëzie van Meinderts en dat begint hier al bij de schitterende titel. Voor altijd vandaag… De woorden roepen een weemoedig gevoel bij me op dat ik even verdrietig als wonderschoon vind. Op het achterflap staat dat de schrijver je meeneemt ‘in zijn wereld van verwondering, ontroering en verzet tegen de tijd.’ Dat is zo treffend dat ik het niet anders zal opschrijven. De oogstrelende sjabloondrukken van Annette Fienieg passen prachtig bij de gedichten. Hoe langer ik ernaar kijk, hoe meer ik erin verdwijn.⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Ik blijf de wereld van deze bundel betreden. Begin van voren af aan, tuur naar een landschap of lees een lievelingsgedicht opnieuw. Het is steeds weer tintelend verfrissend, verrassend zacht of troostend.⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

Kinderen komen vaak met onverwachte vragen. Zeker als het om seksualiteit gaat, is het weleens lastig te bepalen wat je wél of juist níét uitlegt. Grijp dan naar dit fantastische boek van Belle Barbé. Zij geeft helder en eerlijk antwoord op heel veel vragen!  Ook actuele onderwerpen als weerbaarheid, gender, vooroordelen en rolpatronen worden benoemd en besproken. Het boek is geschreven in zeer luchtige, toegankelijke toon en straalt van elke bladzijde uit dat seksuele opvoeding  geen ingewikkeld onderwerp hoeft te zijn!

Yorick Goldewijk won vorig jaar de Gouden Griffel met zijn schitterende boek Films die nergens draaien. Las je dat nog niet? Begin er dan zo snel mogelijk aan! Duizend & ik is zijn nieuwste, mooi opgemaakte boek. Het is echt een totaal ander verhaal, maar wel net zo meeslepend en steengoed geschreven. De schrijver creëert een hallucinante, surrealistische (of niet?), raadselachtige sfeer rondom hoofdpersoon Acht, die in een wooncel van een van de torens van de stad Surdus woont. Omdat alles pas in het slot in één valt (en hoe!), is het haast onmogelijk om een stukje te schrijven zonder spoilers weg te geven. Dat ga ik dus ook niet doen. Dit is een verhaal dat je moet ervaren, een puzzel waarvan je de stukjes zelf mag gaan ophalen. En is het verhaal gelegd, dan wil je gegarandeerd nog maar één ding: opnieuw beginnen.

Dit is alweer het derde boek over de beste vrienden die wonen in het huisje bij het meer. In zes opnieuw heerlijk droogkomische verhalen maken Don en Sjon veel nieuwe vrienden. Zo ontmoeten ze via kabouter Baardje een van de zeven dwergen van Sneeuwwitje. Maar Grumpie is niet blij als Sjon hem vertelt dat hij net ‘Sneeuwwitje en de zeven hondjes’ uit heeft:
‘Het is het vervolg,’ legt Sjon uit. ‘Heel mooi.’
Plots grijpt Grumpie naar zijn stok.
‘De zeven hondjes, toe maar! En waarom ook niet de zeven wormen?!’
‘Rustig maar, kameraad,’ probeert Baardje.
Maar het komt niet meer goed. En zo lopen alle sympathieke verhalen uit in geestige clous die vaak al een nieuwe ontmoeting voorspellen. De taal waarin Catherina Valckx schrijft over het niet aflatende enthousiasme van Don (het vogeltje na een teleurstellende afspraak met twee wormen: ‘De volgende keer nodig ik de pissebedden uit.’) en de onvoorwaardelijke liefde van Sjon (‘Kom, ouwe reus, we gaan lekker wat rondlopen in de zon.’) is bedrieglijk eenvoudig. Het leverde haar al met het eerste deel een Zilveren Griffel op. Dit zijn geweldige boeken voor beginnende lezers.