Het eiland van opa van Benji Davies
Ik kan niet vaak genoeg vertellen hoe mooi ik dit prijswinnende prentenboek van Benji Davies vind. Geïnspireerd door zijn eigen bijzondere relatie met zijn opa, schreef hij een liefdevol verhaal over de band tussen een jongetje en zijn opa en maakte daarvoor werkelijk wonderschone illustraties.
Op een dag wil opa zijn kleinzoon Sem iets laten zien op zolder. Hij trekt een laken van de muur en toont hem een grote stalen deur: de toegangspoort tot een groot avontuur. Samen belanden ze aan het dek van een enorm schip waarmee ze naar een eiland vol spannende plekken varen. Maar dan komt het… het is er zo mooi dat opa wil blijven.
In De kleine walvis – dat ook al heel veel prijzen won – en volgend jaar in Nederland het Prentenboek van het jaar is, liet Davis al zien hoe hij eenzaamheid en afscheid subtiel en toegankelijk in zijn verhaal verwerkt. In Het eiland van opa is hij daar weer op onnavolgbare wijze in geslaagd. De onderwerpen worden op geen enkel moment aan kinderen opgedrongen: als je ze niet bespreekbaar wilt maken, ben je gewoon een prachtig verhaal aan het voorlezen.
En niet alleen dat ontroerende, troostrijke, sprookjesachtige verhaal, ook de illustraties maken Het eiland van opa tot een van de mooiste prentenboeken van dit moment. Ze nemen je mee naar de wondere wereld van het eiland. Daar zou je de kinderkamers toch mee vol willen hangen…
