NIEMANDS MEISJE van LYDIA ROOD
Symbolisch
Op het omslag van Niemands meisje (young adult) zit een meisje op een grasveld, onder een nachtblauwe sterrenhemel. Helemaal alleen, starend naar de ruimte. Het plaatje roept gevoelens op die je kunnen overvallen wanneer je stilstaat bij de krankzinnige, ondoorgrondelijke oneindigheid van het universum. Hoe voel je je op die momenten? Nietig, dolend, verloren?
De symboliek van het beeld in combinatie met de schitterende titel is groot. Liesbeth, de hoofdpersoon van dit belangrijke boek, heeft dagelijks met dit soort gevoelens te maken. Lees maar eens mee met een klein stukje uit het boek waarin Liesbeth met haar psycholoog praat:
‘Mag ik je wat vragen?
Natuurlijk.
Denk je dat… ik straf mezelf ook.
Waarvoor?
Nou, voor het feit dat ik er ben. Dat ik niet ben zoals anderen vinden dat ik moet zijn. Dat ik het niet kan, ook al probeer ik het.
Intens en intiem
Ik zou wel kunnen blijven citeren om te laten zien hoe meesterlijk Lydia Rood je laat meevoelen met dit kwetsbare meisje. Het is intens – in sommige passages is de intimiteit haast overweldigend. De vorm waarin de schrijfster het boek heeft gegoten, draagt daar zeker aan bij. Een groot deel bestaat uit transcripties van gesprekken tussen Liesbeth en haar psycholoog, of van gesprekken in haar lotgenotengroep. Gesprekken die gewoonlijk niet voor niets onder het predicaat beroepsgeheim vallen. Of we lezen we mee met notities van Liesbeth die zo mogelijk nog meer privé zijn: ‘Ik ga dus echt niet alles vertellen. Voor de zekerheid schrijf ik dit maar op, dan flap ik het er niet uit.’ Het geheel voelt alsof je naast haar in de kamer zit, of op sommige momenten zelfs in haar hoofd…
In 2015 verscheen al eens een boek over Liesbeth: Survival (10/12+). Over dat boek schreef ik destijds: ‘Liesbeth moet van haar moeder naar een survivalkamp en daar heeft ze he-le-maal geen zin in. Al die vreemde kinderen… Hoewel het survivallen onverwacht leuk blijkt en Liesbeth er ook nog eens goed in is, lukt het haar niet om zich aan te passen aan de groep. Ze voelt ze zich eenzaam en onzeker. Langzaamaan ontdekt ze dat er met iedereen wel iets raars aan de hand is. Een levensecht, ontroerend boek met een mooie les: overleven doe je niet alleen.’ Survival was al erg goed, met Niemands meisje overtreft Lydia Rood zichzelf.Het is veel, heel veel
Een luisterend oor
Wens
