Altijd dichtbij

Oma is er niet meer en Babu begrijpt er niets van. ‘Als je je verdrietig voelt omdat ik er niet meer ben, juist dan ben ik heel dicht bij je.’ had oma gezegd, maar ‘hoe harder ik probeerde haar niet te missen, hoe meer ze mij ontbrak’
In dit wonderschone, troostrijke, in duizenden potloodstreken getekende verhaal gaat Babu begrijpen hoe hij zijn oma in de duizenden dingen om hem heen kan herkennen. In een koel briesje, in beeldjes, in een boom die schaduw geeft, een vlinder, een vogeltje…
Zijn verdriet lost steeds een beetje op, net zolang tot hij weer blij kan zijn. Het is prachtig hoe Janssen de vertraging in het leven van Babu (bij zoveel verdriet staat je wereld even stil) overbrengt. Zijn tekeningen zijn zo rijk dat je niet anders wil en kan dan de rust en tijd nemen om ze in al hun diepte en detail tot je door te laten dringen. Het is niet zo dat Babu oma niet meer mist, maar de dagen dat hij haar mist weet hij: Oma is altijd dichtbij.