De ober en de pinguïn

Er was eens een pinguïn die naar een restaurant ging.
En er was eens een ober die dat geen goed idee vond.

Al bij het eerste contact tussen de twee wordt duidelijk dat het bepaald geen liefde op het eerste gezicht is. 

Als de pinguïn de ober groet, zegt hij deze niks terug. Hij wijst enkel laconiek naar de borden rondom de ingang die duidelijk maken dat huisdieren níét toegestaan zijn. De pinguïn is niet onder de indruk. ‘Zie ik eruit als een huisdier?’ vraagt hij, duwt de ober opzij en schuifelt over de drempel.

De ober laat het er niet bij zitten. Hij negeert de pinguïn, moppert, en haalt zijn wenkbrauw minzaam op als de ongewone gast als voorafje, hoofdgerecht én toetje sardientjes bestelt.

Maar als de man aan het tafeltje naast de pinguïn een omelet van pinguïn-ei wil, ontstaat het vermoeden dat er toch vriendschap schuilt in de band tussen de koppige pinguïn en stugge ober.

De droogkomische dialogen en de sympathieke clou zijn door Joukje Akveld op het scherpst van de snede geschreven. En vergis je niet. De speelse, gevatte botsingen raken geraffineerd ook bijzondere thema’s als vriendschap, moraal en vooroordeel.

De cartooneske zwart-wit-tekeningen met rozige accenten van Jan Jutte barsten van de subtiele emotie en humor. Met een enkele oogopslag, een trilling van de hand of een veelzeggende houding legt Jutte de staat van de personages haarscherp vast. Alsof hij in elke scène van het verhaal precies op het juiste moment een foto heeft gemaakt.

Samen creëerden de makers twee ijzersterke personages die zich zowel in tekst als beeld mogen meten met andere legendarische duo’s uit de jeugdliteratuur.