De zoon van de berentemmer

De zoon van de berentemmer werd al vaak vergeleken met Netflix-hit ‘The Queen’s Gambit’ en dat begrijp ik goed. Ook in dit meeslepend goed vertelde verhaal blijkt een kind een schaakwonder te zijn.
Het boek is zeventien hoofdstukken oud als de innemende hoofdpersoon Ciprian daarachter begint te komen komt. Daarvoor gebeurde al veel.
‘De mensen hielden niet van ons, de anderen, de Ursari, de berentemmers.’ Ciprian en zijn gezin hebben hun kamp vaak nog niet opgeslagen of ze worden al met moordende blik aangestaard. Ze zijn altijd op de vlucht, leven van optredens met hun beer Gaman en ‘lenen’ hun eten bijeen.
Als de broer van Ciprian in de gevangenis terechtkomt, hun auto het begeeft en de politie te dichtbij komt, laten ze zich door mensensmokkelaars verleiden om hun geluk in Frankrijk te zoeken. Ze komen terecht in een sloppenwijk van een voorstad van Parijs.
Het corrupte systeem van terugbetaling voor de overtocht maakt het onmogelijk om uit de greep van de mensenhandelaars te ontsnappen. Op zoek naar geld ontdekt Ciprian op een dag in een park een groep schakers. Hij vindt het spel fascinerend en vanaf dat moment gaat hij er zo vaak mogelijk heen. Hij weet dan nog niet dat het uitzonderlijk is dat hij alle partijen die hij observeert kan naspelen. Dat hij met zijn bodemloze geheugen een gave bezit die alles kan veranderen.
Petit schreef niet alleen een weergaloos, hoopvol avontuur met authentieke helden en razend spannende wendingen, hij slaagde er ook in om de complexe werkelijkheid van het leven van deze Roma-familie invoelbaar te maken. Thema’s als immigratie, armoede, uitsluiting en mentale gezondheid zijn naadloos het verhaal ingevlochten.
De zoon van de berentemmer is een rijk en vol verhaal dat geweldig leest en voorleest.