Gelukkig en blij

Maar wat nou als iedereen voortaan het gegil negeerde,
de stilte eerde
en de verdere rest
van zijn jonkies leerde?
In Gelukkig en blij’ deelt Edward van de Vendel zijn verwonderde blik op het grote en kleine, zijn net iets anders kijken, zijn hoopvolle humor, liefde voor dieren, voor afstand en dichtbij, zijn aandacht voor gevoel,  hoe je om elkaar heen, van elkaar af of met elkaar mee kan bewegen, zijn respect voor de keerzijde en het niet-weten. In misschien wel mijn lievelingsgedicht ontvouwt de dichter dat we alles ook altijd anders mogen bekijken, beleven en verdragen. Voor mij een zachte, herkenbare, geruststellende en wezenlijke gedachte die óók precies dat omvat wat alle gedichten in deze bundel ons laten zien. Gelukkig en blij dat we de wereld ook op die manier mogen benaderen.
De gedichten lezen o zo heerlijk voor. Van de Vendel speelt met woorden en ritme. Die betoverende cadans zit ook in het subtiele spel tussen de tekst en de adembenemend schone schilderijen van Martijn van der Linden. Zoals wanneer een roodborstje dat in een van de eerste gedichten de vernietiger van verdriet is genoemd in een later gedicht – zonder dat het in woorden is geschreven – in het beeld het hoopvolle soldaatje van geluk is bij een boze tuinkabouter vol verlangen. Hoe meer je ziet, hoe meer je je realiseert dat in dit boek het één haast niet zonder het ander kan bestaan.
Gelukkig en blij is niet te meten zo mooi.