Hoe mooi wit ik ben

De grootste verrassing die Maria voor haar twaalfde verjaardag krijgt, ligt onder een zilveren schaal op tafel: een kleine zwarte jongen, haar eigen slaaf. In korte, goed leesbare monologen laat Dolf Verroen even realistisch als pijnlijk vele aspecten van racisme, kolonisatie en slavernij voorbijkomen. Het roept vragen op over racisme juist doordat het voor de hoofdpersonen geen vragen zijn. ‘Geschiedenis, weet ik nu, is iets om te onthouden. Geschiedenis leert je waar je vandaan komt en, als het goed is, waar je heen wilt.’ vertelt de schrijver in zijn nawoord van dit al vaak bekroonde boek dat zich zeer goed leent om met kinderen in gesprek te gaan.