Kip op je kop

Kip op je kop is een van de mooiste en ontroerendste boeken die ik ooit las.
Op een lenteavond staat er zomaar opeens een kip op het balkon van Romeo. Bij deze Tok blijkt Tobi, het nieuwe eigenzinnige overbuurmeisje van Romeo te horen. Ze komen als geroepen.
Toen Romeo twee maanden eerder hoorde dat zijn vader was uitbehandeld, dacht hij nog even dat het wel goed zou komen. Dat het niet écht zou gebeuren, maar het gebeurt wel.
Terwijl zijn moeder uit alle macht tracht om een wonder te bewerkstelligen, zijn vader zijn tijd zo goed mogelijk probeert te gebruiken en ziet dat zij drieën dat wonder al zijn, wil Romeo de laatste wens van zijn vader in vervulling brengen: een bezoek aan de Mojave-woestijn in Amerika.
De vertelstem van Schmitz is zacht en vaak ook heel grappig. Het verhaal staat vol schitterende zinnen en gedachten die recht je hart in vliegen, zoals wanneer Romeo zich afvraagt hoe je dat doet: alles onthouden voor als iemand er niet meer is. Om iets later op te merken dat hardop zeggen waar je bang voor bent niks oplost, maar toch helpt. Een beetje.
De schrijfster laat Romeo en Tobi schitteren in dit uitzonderlijke, gevoelige boek. Juist omdat deze twee ongelooflijke kinderen weten dat de wereld hartverscheurend lastig en verdrietig kan zijn, hebben zij hartvullende hoop te geven.
Ik hoop dat jullie (kinderen) dit mooie boek met fijne tekeningen van Jeska Verstegen massaal gaan lezen en voorlezen.