Kom mee, Kees

Op een dag – net als Kees zich helemaal kapot ligt te vervelen – komt er een brief door de brievenbus. Het is een uitnodiging voor een concert van De Kwakers, de lievelingsband van de vader van Kees. Alleen… de post heeft er nogal lang over gedaan, dus om op tijd te komen moeten ze meteen op pad. Onderweg wordt Kees zijn aandacht steeds door een nieuw wonder gevangen, maar papa heeft haast en spoort hem aan om toch vooral op te schieten. Gelukkig trekt Kees zich daar niet te veel van aan, want zonder zijn onbevangen opmerkzaamheid en fantasie was het met papa heel anders afgelopen. Er is zoveel te beleven in dit boek, net als je denkt dat je alles op de pagina wel hebt ontdekt, zie je weer een subtiele boodschap, grapje, of goed verstopte schat. Er is humor, er is ontroering en dat alles gevat in de allermooiste illustraties met zoveel detail, diepte, kleur en textuur.
Zóveel kan een prentenboek zeggen en blootleggen. En daarmee is het óók geweldig voor de voorlezer. Vanwege de melancholie – hoe kort is het geleden dat je zelf nog zo onbevangen door de wereld stapte? – en vooral omdat het een uitnodiging is om je door kinderen aan de hand te laten nemen en je met wat meer traagheid te verplaatsen in deze wonderlijke wereld of gewoon in dit mooie boek.