Mannetje Jas

Arme, arme Mannetje Jas. Hij heeft het áltijd koud. Zelfs in de zomer zit hij naast zijn roodgloeiende kacheltje te bibberen. Bezoek krijgt hij nooit, want het is zo stikheet in zijn huisje dat geen mens het er uithoudt. Op een dag heeft hij er genoeg van. Hij koopt jassen en dekens van het warmste schapenwol waar hij nog meer jassen van laat maken. Het helpt niet. Hij bibbert nog steeds en heeft zóveel aan dat hij niet meer in zijn huisje past en in zijn jassen moet wonen. Dat trekt de aandacht. En zo komt het dat op een dag iemand tegen hem zegt: ‘Mannetje Jas, ik moet je iets heel bijzonders laten zien in de stad waar ik vandaan kom.’ De beeldschone tekeningen in deze hartverwarmende klassieker zijn zo mooi en het slot is zo fijn. Ik gun het elk kind om dit intens lieve verhaal van Sieb Posthuma voorgelezen te krijgen.