Mijn jaar in een tent

‘Een jaar,’ mompelde ik. ‘Hm?’ zei mijn vader afwezig, terwijl hij door foto’s van tenten scrolde. ‘Geen week,’ zei ik, ‘een jaar.’ Er viel een korte stilte. ‘Een jáár?’ riepen ze toen tegelijkertijd. Ze keken me aan alsof ik had gezegd dat ik zonder parachute uit een vliegtuig wilde springen.
Ondanks haar angsten besluit Zwaan – voor een challenge op school om geld op te halen voor kinderen in vluchtelingenkampen – in een tent in hun afgelegen achtertuin te slapen. Geen week dus, maar een heel jaar, anders haalt ze veel te weinig geld op. De tent, die lijkt op een volkswagenbusje, noemt ze Odd, naar haar vakantievriendje van vorig jaar (en daar zit natuurlijk ook een bijzonder verhaal aan vast). Het is een eng, moeilijk, spannend en bizar maar ook een fantastisch mooi en leerzaam jaar. Dit boek leest zo lekker, als je begint is er geen houden meer aan!