Naar de wolven

‘Fabeltje was de liefste, dat wist iedereen. Maar, op een dag hebben de bazen van Fabeltje opeens iets nieuws: ‘Eerst dacht Fabeltje dat het speeltje voor hem was. Maar het was alleen voor de bazen. En het mocht alles.
Het mocht binnen poepen. Het mocht op de bank en op tafel en in het grote bed.
En het kon niet eens mooi zitten.’

De betoverende tekeningen van Ingrid en Dieter Schubert sluiten naadloos aan bij de schitterende zinnen van Woltz. Naar de wolven is prachtig om te lezen als een kind een broertje of een zusje krijgt of heeft gekregen, maar ook als daar geen sprake van is. Want… wie herkent het gevoel dat Fabeltje heeft nou niet?