Nog lang geen later

Edward van de Vendel verwoordt het prachtig in het voorwoord van deze fenomenale dichtbundel: Wie de gedichten van Kees Spiering leest, begrijpt opeens hoe je tegelijkertijd nu en ooit kunt leven (… en) dat poëzie een hemel kan zijn. Spiering dicht in Nog lang geen later een wereld bijeen. Steeds opnieuw verwondert hij door iets, soms heel dichtbij, met zijn kundige, talige, tovenaarspen te beschrijven. Het gaat over een eerste liefde, een boekenkast als tijdmachine, Greta Turnberg, liever met z’n allen weg dan in je eentje nog zijn en nog zoveel meer. De gedichten zijn zoals Spiering de kloof een in hoofd woorden geeft: Tussen waar ik ben en wil zijn. Tussen daar en hier, nu en ooit. 
De magisch mooie, spannende schilderingen van Jeska Verstegen passen beeldschoon bij het gevoel van de bundel: ze vertellen een verhaal en laten evenveel te raden over.