Vlinderkind

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Ach, wat een ontroerend mooi en belangrijk prentenboek over jezelf willen en mogen zijn.
Een klein jongentje heeft in zijn sprookjesachtig gezellige slaapkamer wonderschone, zwierende vleugels geknutseld. ‘Ik ben een vlinder!’ roept hij uit. Buiten gaat hij op in een schitterend spel dat in de fijne vertaling van Edward van de Vendel heerlijk voorleest: ‘Als ik mijn vleugels opensla… dan zwier ik en ik zwaai, dan dol ik en ik draai, dan klapper en dan flapper ik.’ Tot hij hard en abrupt wordt onderbroken door nare pesters.
Het verdriet van het jongetje, zittend op zijn bed, is hartverscheurend raak geschilderd.  Zijn lieve vader troost hem en vraagt hem wat hij wil doen. ‘Opnieuw beginnen’, zegt hij dapper. En na weer ‘pakken en plakken en stikken en schetsen en hechten en vlechten’ laat het vlinderkind zich nog eens aan de pestkoppen zien…
De tekeningen van Marc Majewski zijn werkelijk verbluffend mooi. Ik zou ze allemaal wel aan mijn muur willen hangen.
Vlinderkind vliegt recht je hart in.