Vuurtje en de dikke steen

Vuurtje en de dikke steen is een weer een weergaloos, warm prentenboek van Catharina Valck. Met schitterende illustraties in zachte kleuren en felle accenten. Als Vuurtje tijdens een wandeling even uitrust op een steen, begint die steen opeens te gapen: ‘Ahhh! wat heb ik lekker geslapen,’ zegt hij. ‘Ik denk wel honderdduizend jaar…’ Je volgt Vuurtje op die ene dag dat de steen wakker is. Weet hij nog wel wat kersjes zijn, of wolken? Vuurtje laat het hem zien. Dat is zo ontzettend mooi en ook heel grappig. Bijvoorbeeld als het wolkje gaat regenen om de aandacht te trekken. Dan zie je ook meteen goed hoe geweldig de fantasie van Valckx werkt. De haren van Vuurtje blijken werkelijk vlammen te zijn en doven door de druppels. Als ze aan het einde van het verhaal allemaal met de steen gaan slapen, kijkt Vuurtje naar de sterren. Ze zijn zo ver weg, denkt ze, en wij zo klein. Maar we liggen hier wel heel lekker. Deze nacht zal ik proberen nooit te vergeten.
Een hartverwarmende slot van een ontroerend, prettig absurdistisch verhaal dat de magie van kindergedachten perfect omvat en een mooi filosofisch tintje heeft. Om heel, heel, heel vaak voor te lezen!