Zebedeus en het ganzenbord van Wisse

Je kunt niet winnen, maar ook niet verliezen. Je kunt alleen maar spelen.
Aan het woord in dit door Koos Meinderts meesterlijk vertelde verhaal is Zebedeus. Een innemende beer vol twijfels. Op een dag ontvangt hij een ganzenbord van een zekere Wisse. Hij besluit de dobbelsteen te gooien. Niet veel later loopt hij de deur uit, op weg naar waar het lot hem brengt. Zijn avontuur voert hem langs plekken die je op het door Annette Fienieg schitterend geschilderde, uitvouwbare ganzenbord aan het begin van het boek ziet. Of hij nu in de put raakt, in de gevangenis terechtkomt, in de Zevende Hemel, of in een ondoordringbaar woud van metershoge doornstruiken, overal ontmoet hij wonderlijke personages die hem vertragen of juist verder helpen op zijn reis. De wijze waarop Meinderts de observaties en gevoelens van Zebedeus op zijn weg naar wie-weet-waar beschrijft, is om te janken zo mooi. Zoals wanneer hij zich als een personage uit een boek voelt, vol nieuwsgierigheid naar hoe hij afloopt. Of op een dag niet langer gekweld wordt door heimwee of vertewee. Of als hij zich bedenkt dat je iemand als je echt van diegene houdt, soms moet laten gaan.
De beeldschone schilderijen van Annette Fienieg zijn uitzonderlijk doorvoelt. Ik ben weg van haar landschappen en kleurgebruik. Zo zacht en spannend tegelijk. Ze tonen de weidse wereld met Zebedeus daarin, precies zoals hij zich op dat moment voelt. Haar tekeningen vertellen soms meer dan woorden kunnen: Zebedeus zittend op zijn stoel, voetjes een beetje scheef naar binnen…
Kunst is kippenvel en tranen, vertrouwt een van de prachtpersonages Zebedeus op een moment toe en dit boek is ware kunst.