De jongen die van de wereld hield

Tjibbe Veldkamp schreef met deze magische vondst (wederom) een absoluut meesterwerk.
Wat een geluk dat ik er ben! dacht Adem. 
Adem is een mogelijk kind, ontstaan toen zijn vader en moeder elkaar voor het eerst kusten. Liefde op het eerste gezicht… Ze hoeven hem alleen nog maar te maken, dan zal hij echt leven, een echt mens worden. Maar het gaat mis. Zijn vader schrijft een briefje, zijn moeder verliest het. Weet waarschijnlijk niet eens dat hij het geschreven heeft. Ze dreigen door te gaan met hun leven, zonder elkaar. En dat zou betekenen dat Adem geen leven krijgt. Barkov, de waker over al die kindjes (lichtjes) die geboren kunnen worden, weet dat het beter is beter om Adem niet te helpen. Van helpen komt ellende, zo zeker als een anker zakt. Toch geeft hij hem een kans. Hij moet zijn ouders bij elkaar brengen, daarvoor heeft hij zolang een zandloper loopt. En met die opdracht blaast Barkov hem tot leven.
Het is onmogelijk om dit boek weg te leggen. Het is zo filmisch beschreven dat je je haast niet voor kunt stellen dat je nog aan het lezen bent. Wat een beeldschoon, schitterend geschreven, liefdevol boek. De ontroerende, zachte illustraties in zwart-wit zijn van Mark Janssen.
Lees HIER de hele bespreking.