Vlinderkind

Ach, wat een een ontroerend mooi en belangrijk prentenboek over jezelf willen en mogen zijn.
Een klein jongentje heeft prachtige vleugels geknutseld. Ik ben een vlinder! roept hij uit. Buiten gaat hij op in een schitterend spel dat in de fijne vertaling van Edward van de Vendel ook nog eens heerlijk voorleest: Als ik mijn vleugels opensla… dan zwier ik en ik zwaai, dan dol ik en ik draai, dan klapper en dan flapper ik. Zijn fantasieën worden abrupt onderbroken door een stel nare pesters. Thuis volgt het verdriet, maar zijn lieve vader helpt hem om opnieuw te beginnen met pakken en plakken en stikken en schetsen en hechten en vlechten. En dan laat het vlinderkind zich nog eens aan de pestkoppen zien…
De tekeningen van Marc Majewski zijn werkelijk verbluffend mooi. Ik zou ze allemaal wel aan mijn muur willen hangen.